Tien graden onder nul
Vanavond heb ik bij een graadje of tien onder nul een boeiend gesprek gehad. Al wandelend trof ik een buurtgenoot die een leidinggevende functie binnen het bedrijfsleven heeft. Terloops vroeg ik: “hoe is dat bij jullie georganiseerd , het inoefenen en trainen, als er kleine aanpassingen zijn aan softwarepakketten ” ? “Nou dat is simpel” kreeg ik te horen ” we hebben geen keus. Die softwarepakketten zijn zo in onze werkprocessen geïntegreerd dat het een automatisme is. Kleine aanpassingen worden met een eenvoudige berichtgeving “over de schutting gegooid” Dat gaat in de praktijk best wel goed hoor.”
Winkel opruimen
“Hoe is dat geregeld als er grote aanpassingen aan softwarepakketten zijn?” was mijn vervolgvraag ”Nou, bij ons staat productie en omzet altijd voorop. Dus in de vakantie, als het wat rustiger is, nemen we de tijd “om de winkel op te ruimen”. Dan komen we aan al die andere dingen toe. We maken dan een keuze wat we in orde moeten hebben om na de vakantie weer vooruit te kunnen. Daar is scholing een onderdeel van. Daar hebben we zelfs een academie voor in huis.”
Overeenkomst met onderwijs
Ik dacht: “goh, enige overeenkomst is er wel zichtbaar. Net voor de zomervakantie staan de te verzorgen van lessen niet meer centraal . Ieder is druk doende met de jaarafronding van zittende studenten (proeven van bekwaamheid, rapportvergaderingen, examenfeest, etc) en de voorbereiding voor het nieuwe jaar (klassenindelingen, prognoses, organisatie boekenbeurs, nieuw lesmateriaal). Nieuwe opleidingseisen dienen dan zichtbaar te zijn in een nieuwe onderwijsinrichting.” In het MBO dient “het opruimen van de winkel” te gebeuren tijdens de drukke tijd van “productie en omzet”. Nieuwe eisen op gebied van het aantal te verzorgen lesuren maken het er niet eenvoudiger op.
Verplichting en ambitie
Ik ben blij dat de minister de inrichting van de kwalificatiedossiers enige tijd met rust laat. Een jaarlijks wisselende regelgeving rondom het taal- en rekenonderwijs kost naar wat ik hoor instituten meer kruim dan verwacht. Zo ook de organisatie en software rondom het afnemen van examens. Binnen diverse ROC’s bestaan naast landelijke eisen tevens eigen ambities op gebied van digitaal lesmateriaal, laptops en tablets in het onderwijs, digitaal toetsen, roosteren en plannen.
Vrijmaken
Het vrijmaken van een collega die de vertaalslag van onderwijsinrichting naar ICT begrijpt en uitlegt wordt naar mijn mening steeds belangrijker. De vraag wordt steeds meer: hoe krijgen we zo een medewerker op elke school in huis. Iemand op niveau en vrijgespeeld om (eventueel met behulp van blended learning) zijn collega’s te scholen? Zo is het MBO namelijk sneller in staat om de eigen winkel op te ruimen.
Beste Willem,
Het probleem met het vrijmaken van een collega voor de vertaalslag onderwijs/ICT is dat dit weliswaar heel belangrijk is maar niet urgent: als je het niet doet stort er morgen niks in (en overmorgen ook nog niet). Tegen de tijd dat het wel urgent is, is het te laat! Lastige spagaat. Ik weet, uit eigen ervaring, dat hierover binnen ROC Eindhoven behoorlijk is nagedacht. Maar dan komt er een fusie aan en gaat de prioriteit natuurlijk weer iets verder naar beneden…
Voor veel (onderwijs)instellingen is het organiseren van de afstemming vraag naar – aanbod van ICT een uitdaging.
Wie vervult die benodigde trekkende rol in het organiseren van de vraag?
Ha die Govert,
Leuk dat je hier reageert.
Organiseren van vraag naar aanbod is inderdaad een boeiende aangelegenheid. Daar worstelen gelijk als elk ander instituut ook mee.
Vanuit de scholen is er een afvaardiging beschikbaar waar we op gebied van ict in onderwijs kennis en kunde in pompen.
Deze afvaardiging definieert de vraag en toetst de vertaling. Draaien indien mogelijk mee in t&a traject.
Een tweetal collegae vanuit deze afvaardiging is vrijgespeeld om instituutsbrede handleidingen te maken.
Aansluitend verzorgen ze de implementatie van bovengenoemde vertaling.(die bij grote changes in / rond de vakanties gepland zijn)
Ik ben van mening dat de regie van vraag naar implementatie zoveel mogelijk zou moeten liggen bij de klant….en het liefst een klant die met z’n poten in de onderwijsklei staat!
Het vrijmaken van deze mensen komt steeds meer onder druk te liggen.
Dat zit hem met name in de combinatie ICT en onderwijsklei.
Die collegae zijn schaars,vaak druk bezet en daardoor lastig vrij te maken voor een langdurig traject.
De trekkende rol mbt vraagarticulatie is op dit gebied in Eindhoven bij IM belegd.
En ja, fusie kost een hoop kruim…..en levert ook weer mogelijkheden.
Groet!