Afgelopen vrijdag klonk er in mijn klaslokaal: ”meneer, er is nu ook nog een gijzeling in een supermarkt in Parijs gaande”. Die ochtend waren de groepen die voor mijn neus kreeg vrij nerveus. Een collega merkte tijdens de pauze hetzelfde op. In de middag werden de klassen wat onrustiger. Was het de eerste vrijdag na de vakantie? Was het regenachtige weer de oorzaak? Waren het de gebeurtenissen in Parijs?

NOS live blog op de beamer
Diverse studenten volgden op hun smartphone de gebeurtenissen live in Parijs. Andere studenten keken me aan met een gezicht van “ik begrijp niet wat er gaande is. Wat moet ik hiermee” Ik besloot, tijdens mijn lessen, de live beelden van de drukkerij via de beamer te projecteren. De eerste vragen kwamen. “Wie doet nu zoiets achtelijks?”. Andere studenten vroeg ik om uitleg aan de eerste vragensteller te geven.  Ik sprak met een jongen die een Islamitische achtergrond had. Of hij wat tekst en toelichting kon geven.

Dit is geen Islam
Hij gaf aan dat de Islam bedoeld was om goed voor elkaar te zijn. Hij begreep de mannen in Parijs niet. Diverse studenten beaamden dit. Meningen werden binnen de groep met respect gedeeld. De groep werd wat rustiger. “Morgen zal het achter de rug zijn. Hopelijk komt zoiets niet meer voor.” 
Vandaag sprak ik een oud-collega. “Schrijf maar eens over vrijdag”, gaf hij aan, “da’s pas onderwijs.” Hij had gelijk.

Je suis Charlie.